Wkroczenie śmiertelnej choroby w życie rodzinne jest zjawiskiem rewolucyjnym, które powoduje duże zmiany w stosunkach międzyludzkich i zmianę systemu funkcjonowania rodziny. Zarówno chory, jak i jego rodzina znajdują się w ciężkiej do zaakceptowania sytuacji, która powoduje przymus wypracowania sposobów na radzenie sobie w zaistniałych warunkach. Choroba w rodzinie przyczynia się do zaburzania dotychczasowego rytmu dnia, kłopotów finansowych, zaburzania planów, konfliktów i niskiej jakości komunikacji pomiędzy jej członkami. Rodzina ma za zadanie wspierać emocjonalnie bliskiego, który zachorował. Takiego wsparcia szczególnie potrzebują kobiety, nastawione emocjonalnie do trudności. Mężczyźni także potrzebują uczuciowego wsparcia ze strony rodziny, jednak kluczowa jest dla nich praktyczna kwestia napotkanego problemu, jakim staje się choroba. Szczególna rola wparcia rodziny dla chorego rozpoczyna się w fazie terminalnej choroby, momencie, w którym medycyna nie jest już w stanie pomóc choremu. Rodzina ma za zadanie wspierać i pomagać w tych trudnych momentach umierającego bliskiego. Jednocześnie rodzina sama potrzebuje wsparcia i pomocy ze strony podmiotów zewnętrznych. Między innymi z tego powodu w toku dziejów społecznych zrodziła się koncepcja pomocy paliatywno-hospicyjnej.